ایارجات کبیر

ایارج ارکاغانیس و ایارج روفس . می دانید اینها چیستند؟  

{صفت ایارج روفس: همه‌ی بیماری‌ها بلغمی و سودایی را داء الثعلب را سود دارد، شحم حنظل بیست مثقال، کمادریوس ده مثقال، غاریقون ده مثقال، سکبینج، جاوشیر از هر یکی هشت مثقال، فطراسالیون، پلپل سپید، پلپل سیاه و زراوند مدحرج از هر یکی پنج مثقال، دارچینی سلیخه و اسطوخودوس و زعفران، جعده، مُر از هر یکی چهار مثقال، فولس، سلیخه و اسطوخودوس هشت مثقال کَردی، صمغ‌ها را به شراب حل کنند و همه به
ذخیره خوارزمشاهی، ج‌3، ص: 442
انگبین مصفی بسرشند، شربت چهار مثقال با طبیخ افتیمون.
نسختی دیگر از نسخت شاپور بن سعد: شحم حنظل بیست درمسنگ، صبر اسقوطری پنج درمسنگ، خولنجان ده درمسنگ، کمادریوس بیست درمسنگ، بیست درمسنگ، سکبینج، جاوشیر از هر یکی هشت درمسنگ، زراوند مدحرج، فطراسالیون، پلپل سپید از هر یکی پنج درمسنگ، سنبل، سلیخه، دارچینی، زعفران، زنجبیل، جعده، مُر صافی از هر یکی دو درمسنگ و در نسخت «صهاربخت» سه دارو زیادت است. کمافیطوس و غاریقون و فراسیون از هر یکی ده درمسنگ. صمغ‌ها به شراب حل کنند و همه به انگبین صافی بسرشند و شربت چهار درمسنگ و یک درمسنگ، نمک درشت در طبیخ افتیمون دهند.
صفت ایارج لوقازیا: این نسخت معروف است و این دارویی مبارک است و منفعت او بسیار است. مادت‌های بد از قعر تن بکند و اسهال او بی‌رنج باشد. همه بیماری‌های سرد و دیوانگی و صرع و کری گوش و فالج، استراخا، سکته را ببرد و معده را پاک کند و سده جگر بگشاید و حیض فرو آرد و تنگی نفس را ببرد و بیماری‌های مختلف را و همه بیماری‌های بلغمی را که از بلغم خام تولد کند و همه بیماری‌های سودایی را و اوجاع مفاصل را و نقرس و عرق النسا و داء الصعلب و ریش‌های کهن را که بر سر باشد و بهق و برص و قوبا و نمش و جذام و خنازیر و همه آماس‌های سرد را و سرطان را سود دارد.
اخلاط آن: شحم حنظل پنج درمسنگ، بصل الفَأر مشوی، غاریقون، سقمونیا، خربق سیاه، اشق، اسقودریون از هر یکی چهار درمسنگ و در نسخت «شاپور» و «صهاربخت» از هر یکی دو درمسنگ و نیم، افتیمون، کمادریوس، مقل، صبر از هر یکی سه درمسنگ، حاشا، هوفاریقون، ساذج هندی، فراسیون، جعده، سلیخه، پلپل سیاه و سپید، دارپلپل، زعفران، دارچینی، بسفایج، سکبینج، جاوشیر، جندبیدستر، مُر، فطراسالیون، زراوند طویل، عصاره‌ی افسنتین، فرفیون، سنبل، حماما، زنجبیل از هر یکی دو درمسنگ، جنطیانا، اسطوخودوس، از هر یکی درم سنگی و نیم با انگبین بسرشند چنان که رسم است. شربت چهار مثقال با یک درمسنگ ملح العجین پس از شش ماه در طبیخ افتیمون، این نسخه شاپور بن سعد است } 

در کتاب رازدرمان، حکیم احمدیه فرموده که باید داروهای سنتی بصورت شربت و قرص و کپسول به مردم ارائه شود. چون در همان زمان دکتر داروهایی که بصورت جوشانده برای مردم تجویز می کرده است ، عده ای بودند که با دیدن این گیاهان بخاطر بدبینی ای که به  گیاهان  داشتند استفاده نمی کردند اما اگر همان داروها بصورت قرص به  آنها می دادن استفاده می کردند.  

اینجا اهمیت این مسئله روشن تر می شود. ببیینید اطبای گذشته خیال خودشان را راحت کرده اند. گفته اند داروسازان سنتی بیایند این 40 یا 50 قلم داروی مختلف که همشون هم گیاه نیستند بعضی از معدن یا حیوانات بدست می ایند با هم مخلوط کرده قرص و حب کنند بدهند به بیمار. الان زحمت ها روی دوش بیمار است. خودش یک رنج و درد بیماری دارد از طرفی دیگر باید گیاهانی را که تابحال به عمرش ندیده است و در تلویزیون در مورد عوارض کبدی و کلیوی گیاهان هی می گویند دم بکند و با هزار ترس و صلوات  بخورد.  

اما اگر به دستور جناب احمدیه عمل شود و قرص ظاهری درخور داشته باشد بیمار راحت می پذیرد.  

الان اطبا باید بیایند این داروهای کبار و ایارجاتی مثل ارکاغانیس بلکه بهتر را بسازند. چون نیاز است. خیلی خواص گسترده ای دارند. مثل شاه  کلید می ماند برای انواع قفل ها. بیماری های کلیوی و کبدی و قلبی و مغزی رو پوشش میدن. ضمن اینکه اسهال آنها هم بی لذع است . یعنی مشکلی و عوارضی ایجاد نمی کنند. 

ترکیبات آنها هم غالبا نایاب یا کمیاب اند. در چنین حالتی نمی توان انتظار درمان بیماری های صعب را داشت. چرا؟  

مثلا افتیمون بازار کشوث است. افتیمون نیست. در مورد گل گاوزبان هم خودم بشخصه  مشکوکم. بعضی گیاهان هم که تغییر زنتیک یافته آنها می کنند. مثل تخم یا برگ کرفس.   

نکته آخر اینکه ابن سینا زمان لازم برای رسیدن این ایارجات را 6 ماه ذکر کرده است. زمان برای رسیدن . قبلا گفته بودم که برای تهیه گل غن (روغن گل) بهتر است دو هفته آن را در جای گرم وتاریک بگذارید تا اینکه گل را ناگهان در روغن داغ بریزی. همچنین است این معاجین. بنظر می آید که اگر برای این ایارجات طلایی و باارزش زمان صرف شود، ترکیبات با یکدیگر آشنا شده ، و یک ترکیب واحد بدست می آید و به هم پیوند می خورند. 

-------------------------------------------------------------------------------------- 

پی نوشت: دقیقا مثل دمنوش /چای یک گیاه. اگر آب جوش رو روی مثلا پونه بریزید و 10 دقیقه صبر کنید بسیار خوشمزه تر از اونیه که در 3 دقیقه پونه در آب جوش بجوشد. مزه اش می رود در جوشیدن. یا مثلا شیره انگور در مقابل آب انگور طبیعی سن ایچ. شیره انگور هم همان ابو عصاره انگور است اما جوشیده آن. در مدت زمان کم و اندک تولید شده است. اما آب انگور سن ایچ که همان عصاره انگور است با جوشاندن انگور و آب بدست نیامده است. اول آب انگور را با فشار می گیرند و سپس می گذارند رطوبتش به خودی خود تبخیر شود. در مدت زمان طولانی. راز تهیه شربت ها و شراب های حلال یکیش همین است. که شیره انگور جز مزه شیرین اش باقی نمی ماند اما آب انگور سن ایچ مزه و بوی خود انگور را دارد.  

× مسائل فرهنگی و علمی کشور هم همینطور است. نمی شود یکدفعه و آنی فرهنگی را ولو صحیح به جامعه تفهیم کرد. باید کم کم و تدریج در کار باشد تا نتیجه بهتر حاصل شود. نمی شود یکدفعه همه حقایق تغذیه صحیح را پخش کرد چون که عوام ظرفیت پذیرش محدودی دارند. این از جملات امام خمینی هم هست. 

موفق

برچسب‌ها: شیره انگور آرام پز شده, بتدریج و کم کم فیه شفاء للناس !...