نکته: راه حل آسیب جسمی سفر فضایی

نکته: راه حلی برای مسئله آسیب های جسمی احتمالی در کاوش های فضایی بین سیاره ای؛

 مقدمه، امکان انجماد موجود زنده برای مدت طولانی و سپس بیدار کردن آن

 گرچه این موضوع بیشتر به داستان فیلم های تخیلی شباهت دارد اما امروزه  در عالم واقع، بعضی موجودات زنده ی خاص را در دمای بسیار پایین( با نیتروژن مایع) منجمد کرده اند و پس از مدتی، آنها را احیاء و دوباره بیدار کرده اند. یک شرکت روسی(Cryonics) در این زمینه نامدار شده است و قصد دارد انسان ها را  به مدت طولانی چند دهه فریز و سپس احیاء کند. 

تفاوت میان فریز آنی(کرایونیکس) و فریز آهسته (معمولی) چیست؟

تفاوت این نوع فریز کردن با چیزی که ما درمورد یخچال یا فریزر می شناسیم این است که این فریز آنی در دمای بسیار پایین (حدود -۱۵۰ درجه سانتیگراد) و در مدت اندک صورت می پذیرد؛ اما در فریز آهسته، موجود زنده حین فریز شدن، دچار مشکلات تنفس و در نتیجه خفگی آرام و مرگ می شود. در فریز سریع(دمای -۱۹۰ درجه سانتیگراد) چنین پدیده ای رخ نمی دهد چون بدن به یکباره منجمد می شود، و تمام ساختار های بدن به یک شکل محفوظ و ثابت حفظ می شوند. و سلول ها دیگر احتمالا فرصت وارد شدن به مسیر بی هوازی و اسیدی کردن محیط داخلی سلول و سپس لایز و مرگ سلول های مغزی پیدا نمی کنند  بلکه سلول ها مثل اینکه زمان را استوپ کرده باشیم، در همان حال متوقف می شوند.

ضمنا در فریز آهسته، مولکول آب و بعضی مولکولهای دیگر، دچار تورم و حجیم شدن می شوند؛ که می تواند برای سلول ها خطرناک و اسیب زا باشد. اما وقتی صحبت از دمای منفی ۱۹۰ درجه سانتیگراد می شود، یعنی دیگر فرصت بازآرایی و متبلور شدن مولکول ها وجود ندارد.

روش:

موجودات ابتدا وارد خواب و سپس بیهوشی می شوند. تا دردی یا ناراحتی احساس نکنند. قطعا عملیات انجماد، باعث استرس موجود زنده می شود؛ پس بهتر است که ابتدا وارد خواب و سپس بیهوشی شود و سپس عملیات فریز ناگهانی و انجماد آنی توسط ماده ای مثل نتیروژن مایع یا دیگر مواد یا فرایندها انجام شود. 

یعنی همانگونه که متوجه هستیم نباید به سیستم های حسی بدن موجود زنده فرصت داد تا متوجه کاهش دمای بدن شود و واکنش ها را علیه سرد شدن و فریز بدن شروع کند. یعنی زمان در اینجا بسیار مهم است. 

{در اینصورت، برای فضانوردان، بدن ها حتی به اندازه سال ها هم در همان حالت حفظ می شود، و سپس فرایند یخ زدایی و بیدار کردن شروع می شود. فرایند یخ زدایی که صورت پذیرفت دمای بدن به دمای طبیعی ۳۷ درجه سلسیوس باز میگردد،  درحالیکه بدن هنوز مقداری از ماده بیهوشی را در خون دارد و فرد در خواب عمیق و بیهوشی به سر می برد. ماده بیهوشی پس از مدت پیش بینی شده و معین، از اثر می افتد و بدن در حالت عادی بیدار می شود.}

  با اینکه عمر فرد زیادتر نشده است (چراکه سلول ها دست نخورده اند و تغییری نکرده اند و فرد هم فعالیتی انجام نداده است و ماده غذایی نخورده است و ...) و فرد دارای همان جسم است که قبل از فریز سریع بود، اما می توان ادعا کرد که می توان فواصل کیهانی را بدین شیوه طی نمود.

 

فضانوردان و سفرهای کیهانی

احتمالاتی در مورد آسیب بدن فضانوردان در فواصل دور از سیاره زمین وجود دارد؛ مثل تحقیقی که اخیرا ناسا مبنی بر آسیب های روده ای در فواصل بسیار دور از (مرکز گرانشی) سیاره زمین ارائه کرده است. با اینحال  فرایند انجماد سریع بشیوه کرایونیکس می تواند از این مشکل پیشگیری و آن مسئله را حل کند. موجود زنده ای که فریز آنی شده، دارای فعل و انفعالی مثل گردش خون و فشار حاصل از آن بر دیواره رگ ها و مویرگ ها نیست که احتمالا به خاطر دوری از مرکز گرانشی زمین موجب آسیب شود، مثلا احتمال خونریزی در قسمت های خاص باشد و همچنین دیگر آسیب های احتمالای که بخاطر عدم تطابق بدن موجودات زنده با محیط بدون سیاره( مرکز پرجرم و گرانشی) باید وجود داشته باشد؛ پس نگرانی از آن بابت وجود نخواهد داشت.

در فریز آنی، در مدت بسیار اندک تمام ساختارهای جسم موجود زنده منجمد و متوقف می شود. حتی گردش جریان خون که با سرعت در رگ ها در جریان است در مدت میکروثانیه منجمد و ثابت می شود. بهترین تعبیر برای عمل کرایون(یکس) در دمای بسیار پایین این است که بگوییم بدن را استوپ زمانی کرده ایم. فردی که تحت این عمل قرار می گیرد، به ازای هر مدتی که فریز شده است، به همان اندازه به آینده رفته است بدون اینکه بدنش پیرتر شود یا اینکه ثانیه ای بر عمر او افزوده شود. 

طی فواصل بین سیاره ای با تکنولوژی کنونی، چند سال به طول می انجامد. در این چند سال فضانورد کار مفیدی ندارد که انجام بدهد و در واقع از عمر او اتلاف می شود. اما چطور است که بفرض اگر شما فضانورد باشید این مدت را مثل اینکه یک شبانه روز راحت و آسوده خوابیده باشید طی کنید؟

در واقع عمل کرایون به موجودات زنده این امکان را می دهد تا فاصله ی زمانی سه ساله را در حال خواب کرایون و انجماد و توقف فعالیت های بدنی طی کنند. در صورتیکه موجود پس از بیدار شدن تنها عمری معادل نیم ساعت بر بدن اش افزوده شده است؛ مثل این می ماند که نیم ساعت در حال خوابی سبک و راحت بوده است. پس موجود زنده به اندازه سه سال به زمان آینده می رود و جسمش هم پیرتر نشده است.

---------------

پ.ن: در فریز آهسته، مولکول های مختلف بدن موجودات زنده مثل H2O فرصت بازآرایی و تورم پیدا می کنند بطوریکه یخ ایجاد شده حجیم تر از زمان قبل از فریز می شود. که آن مسئله موجب ترکیدن سلول ها یا آسیب شدید به ساختارهای سلولی می شود. ساختار های یخی دندانه دار یا تیزی را تصور کنید که بوسیله عملیات فریز آهسته ایجاد می شوند و موجب آسیب به سلول ها می شوند.

در فریز آنی یا انجماد سریع چنین پدیده ای صورت نمی پذیرد چراکه فرصت بازآرایی به مولکولها (بویژه مولکولهای آب) داده نمی شود و انتظار می رود که در همان حال مولکولها بدون انرژی جنبشی و تثبیت شوند. 

پ.ن۲: در آزمایش انجماد ماهی بوسیله نیتروژن مایع، مشاهده می شود که با انجماد سریع بوسیله نیتروژن مایع، و سپس گذشت زمانی، ماهی را وارد آب با دمای معمولی می کنند. پس از برگشتن دمای بدن ماهی به دمای طبیعی، ماهی بیدار شده و فعالیت های حیاتی باز می گردند. دعوت می کنم تا فیلم احیاء ماهی یخ زده را در سایت آپارات مشاهده کنید. 

 -----------------

پ.ن ۳: باتوجه به اینکه نیتروژن دمای تبخیر بسیار پایین دارد، خیلی زود تبخیر می شود و خاصیت خیس کنندگی هم ندارد، پس تصاویر گرافیکی که در سایت های مختلف برای عمل کرایونیکس می زنند مثلا بدن های انسان ها را در قالب هایی از یخ نشان می دهند، صحیح نیست. نباید تصور کرد فردی که در جعبه های کرایونیکس می رود، در مکعبی از یخ منجمد می شود یا اینکه بعد از بیدار شدن با این سوال مواجه است  که با بدن خیس ش اکنون باید چه بکند؟ نیتروژن نه خاصیت خیس کنندگی دارد و نه اینکه قالبی به دور فرد تشکیل خواهد داد. حتی می توان با لباس معمولی عمل فریز آنی را انجام داد. و بعد از بیدار شدن، نه خیسی لباس وجود دارد و نه اینکه نیتروژنی بصورت مایع حول بدن فرد باقی می ماند بلکه همه به زودی تبخیر و جدا شده اند. 

پ.ن ۴: اگر انسانی به این شیوه فریز شود، و صد سال بعد بیدار شود، فرد تصور خواهد کرد که تنها مدت ۶ ساعت در خواب بوده است. یعنی به اندازه یک خواب معولی؛ هنگامی که فرد در شب به خواب می رود و صبح از خواب بر می خیزد.

پ.ن ۵: جالب است که در قرآن کریم، زمانی که در مورد خواب انسان ها بحث شده است، می فرماید هنگام خواب ما شما را توفی می کنیم(توفی یعنی بیرون رفتن روح در زمان خواب) و زمانی که در مورد عروج حضرت عیسی به آسمانها صحبت شده است فرموده است: تو توفی می شوی و به سوی خداوند بالا می روی. این نکته می تواند به آن معنی باشد که سفر آسمانی حضرت عیسی (طبق کلام معصومین، حضرت عیسی در آسمان چهارم تشریف دارند)  در حالت خواب بوده است. 

نکات اضافه شده: یکی از شرایط لازم برای سفرهای آسمانی بین سیاره ای، که طولانی مدت اند  و فواصل طویل بین سیاره ای را شامل می شوند، به خواب رفتن انسان ها(سرنشینان) می باشد. باید جسم ها بصورت فریز سریع، کرایون شوند تا مدت طولانی سفر فضایی در حالت خواب سپری شود. در این صورت پس از طی فاصله مورد نظر توسط سفینه فضایی، فرد پس از بیدار شدن در حقیقت عمری بر سن آم فرد یا افراد افزوده نمی شود. و فرد تنها گمان می کند که چند ساعت در حالت خواب بوده است...!! در حالیکه چندین سال زمان سپری شده است و به اندازه چند منظومه خورشیدی فاصله توسط فضاپیما طی شده است، اما افراد سرنشین این مدت را مثل یک خواب شبانه تصود خواهند کرد... چرا؟ چونکه بدن در حالت فریز تغییر بیوشیمیایی نخواهد داشت و دست نخورده دوباره مثل زمان قبل از فریز بیدار خواهد شد...

 این هم به عنوان نکات اضافه برای شما.

فیه شفاء للناس !...